Even voorstellen ....................

Mijn geboorteplaats is Amsterdam, maar ik groeide op in IJmuiden. Daar zwierf ik als kind en jongeman veel in de duinen en liep ik langs het strand. Na beëindiging van een studie in de sociale wetenschappen kwam ik uiteindelijk in Nijmegen terecht en werd ik wetenschappelijk medewerker aan de Radboud Universiteit. Vier jaar later kreeg ik in het midden van het land een maatschappelijke functie in het politieonderwijs, waar ik de studenten vertrouwd moest maken met de maatschappelijke kanten van hun beroep. Zo hield ik mij bezig met alcoholisme, drugsgebruik, minderheden, allerlei verschijnselen rond de seksualiteit en vrouwenmishandeling. Ik ontwikkelde trainingen op het gebied van sociale vaardigheden en crisisinterventie en ging deze ook voor de korpsen geven. Met een vakgenoot organiseerden we een bedrijfsonderdeel “veiligheid door leefbaarheid”. Je kunt veiligheid en leefbaarheid verbeteren door technieken van maatschappelijk opbouwwerk toe te passen, waar mijn vakgenoot een voortrekkersrol in vervulde. Tot slot heb ik in samenwerking met arrestantenverzorgers een training ontwikkeld, waarin je mensen kunt opleiden tot gastheer/gastvrouw voor onvrijwillige gasten. (Verdachten mogen slechts in een politiebureau worden opgesloten ten behoeve van het verhoor. Straffen doet de rechter). We zorgden dat alle kennis op dat terrein werd gebundeld door een landelijk functionerende beroepsgroep.

Reorganisaties boden mij de kans vervroegd met pensioen te gaan. In december 2002 keerden we terug naar de kust en gingen we in Petten wonen. Kust, duinen, dijk, zee en landschap hadden mijn hart gestolen. Er dreigde een forse ingreep door het plan “Marina Petten”, de bouw van een jachthaven voor de Hondsbossche zeewering, dat door zandwinning de dijk zou versterken. Het zou gefinancierd worden door de bouw van landgoederen achter de dijk. Dat was voor mij hetzelfde als een kerk inrichten als bordeel. Toen kwam ik Cor Koning tegen, die doortastend de plannen bestreed en mij wist te winnen voor Het Zijper Landschap (toen nog Houd Zijpe Leefbaar). Aanvankelijk nam ik deel aan een werkgroep, later vroeg Cor mij in 2014 voor het bestuur. Na het vertrek van Cor besloot ik ruimte te maken voor het nieuwe bestuur, maar tijdens een samenkomst over cultureel erfgoed kwam ik onze nieuwe voorzitter Friso Teerink tegen. We raakten in gesprek en Friso vroeg mij of ik weer bestuurslid wilde worden. Zijn benadering en werkwijze vond ik heel aantrekkelijk en besloot mij toch weer kandidaat te stellen voor een enthousiast samenwerkende groep mensen onder leiding van een inspirerende voorzitter. U mag beslissen of ik weer mee mag doen. Het is zeer de moeite waard een algemene ledenvergadering te bezoeken.

Dick Hulsman